Dikilitaş
Şımartmış seni Romalılar
Firavunun taşını çalıp
Sultan Ahmet’e koymuşlar
Benim şu yalan dünyada
Bir çakıl taşım bile yokken
Seninse öyle ulu orta
Koca Dikilitaş tepende uzar
Üç yılan vermiş sırt sırta
Bir zamanlar eski Yunan’da
Onları da zorla getirmişler
Atmışlar Dikilitaşın yanına
Bu topraklar yok mu?
Korkmaz hiç yalandan
Yılana takmış kafayı
Zavallı üç yılandan
Koparmış tunç başları
Oldu olacak deyip
Bir de üstüne örme dikilitaş dizmişler
Ana şefkati gibi yükselmiş her taş
İstanbul’a ilmek ilmek kazak örmüşler
Hiç usanmadan yavaş yavaş
Bu üçünden başka
Bir de Çemberlitaş
Feleğin çemberinden
Geçmişsin sen arkadaş
Yetmemiş bir türlü sana
İçin dışın taş bağlamış
Göğü deldikçe gökdelenler
Ormanlar ağlamış hıncından
Ya o gecekondular
Vallahi hiç olmamış
Taşın da toprağın da
Hepsi senin olsun
Kıyamam ben sana
Cebi yok ki kefenin
İçine taş konsun
Akın KORKMAZ
